Być może niektórzy słyszeli albo pamiętają koncepcję czegoś takiego jak maszyna Turinga. I choć dzisiaj, jeśli istnieje to tylko w uproszczeniu, to niektórzy próbują ciągle wprowadzać ten pomysł w życie.

Tym razem za opracowanie pomysłu Alana Turinga z 1936 roku postanowił się zabrać brytyjczyk Jim McArthur.

Mechanizm MacArthra, jak przystało na maszynę Turinga jest to urządzenie kontrolowane poprzez przsuwającą się taśmę, która czyta i pisze znaki, a następnie zmienia swój stan zapamiętując go. Wydaje się to mało skomplikowane, ale to właśnie ten pomysł leży u podstaw działania współczesnych komputerów, a Turinga można nazwać ich ojcem.

Nie działa szybko, więc też nie zrealizuje skomplikowanego programu. Tu też oczywiście pojawia się problem długiej taśmy z zapisem programu. Ale ma ona zaletę, nie potrzebuje wielkiej energii elektrycznej. Mechanizm koła zamachowego ogromnie upraszcza sprawę, gdzie chwytak podnosi kulkę z siatki odpowiadającej taśmie Turinga i przenosi ją do odpowiedniego otworu, który prowadzi do innego miejsca na taśmie. W tym czasie sama maszyna zmienia swój stan i przesuwa taśmę do następnego kroku programu, czyli do następnej kulki (najprawdopodobniej z jakiegoś łożyska).

MacArthur skonstruował swoją maszynę z najprawdziwszego złomu ale to nie przeszkadza jej działać. Choć nie jest realizacją prawdziwej maszyny, bo tamta miała nieskończenie długą taśmę to i tak jak dla mnie wygląda ciekawie.